Ölüyorum ölümün doðduðu yerde Sakince usulca ruh bedenden ayrýlýyor Tereyaðýndan kýl çeker gibi Bütün bulutlar kara yüzümde Dalgýçlar beni arýyor Kör sakin kuyu diplerinde Evet günahlarým var Evet zalimce seviþlerim var KABULÜM. Zapt edemiyorum da rüzgarýn þiddetini Papatyanýn çiçeðinin Son sevmiyorum deyiþini de alýp gitti Halbuki balýk akvaryumunda sergilerdim Ýzlerdim öylece kahverengine börünmüþ göz çapaðýmla Neyse dostlar Nirengi rengi çayým Düþmüþ yere Gýcýrdar durur Ruh kabinesi kalpten ayrýlýyor Ýman çoktan abdest alýp evden çýkýyor Son dakikalardayým Görüþmek üzere ölümün doðduðu yerde.
#Peryasiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.