Kuþ kafesinde nimet arýyorum Çaresizlik ile dertleþiyorum Kimse Yok onu da biliyorum Sabah gelir bekçi , Kafesin kapýsýný aralar - Ýyi msn der Kafesimde -iyim saðolun derim Bekçi de çekip gider. Halbuki iyi deðilim Psikolojik çöküþ baþ gösterdi, Baþýmda aðrýyor bir hayli, Salsa beni uçup gitsem rüzgar ile Bir iki bulut ile selamlaþsam Güneþi birazda yakýndan görsem Bir de sevdiðimi görsem ( yok ama iþte belki sevenleri görürüm) Sonra merak etmesin bekçi diye Geri gelsem O vakit darlandýðým bunca gün ötesi Sabahýn ilk ýþýklarýna dönüþür Mutlu olurum Varsýn kafesim Demir’den Çelik’ten olsun Yine de suskun olur Tebessümlerimi bulurum Varsýn yalnýz kalayým Düþlerim mazi Kafesim benim hayatým Pencerem benim saadetim Benim yerim burasý biliyorum Ama arada gitmek var içimde.
#Peryasiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.