yol açýldýkça geriye ekmeðimiz eksiliyor küçülüyor cebimiz kýsýlýyor sesimiz bir kumandasý var sanki
hani bizim elimizdeydi kumanda istediðimiz programý izlerdik bize odaklandýðýnda görüntü gülümseyerek bakardýk
kimler çaldý gülümsemelerimizi düþürdüler elimizden kumandayý bildiðimizi unutturuyorlar küfrediyorlar en büyük deðerimize hiç yakýþmýyor insanlýðýmýza
çekip sündürmüþler geçmiþe doðru dünü yaþýyoruz yeniden bugün tutsak alýnmýþ bir aðza bakýyor kurtulmak
ses týkýldýðýn yerden çýk lütfen bir araya topla fýsýltýlarý aðza bir parmak bal sür konuþtur sessizliði
þansa kalmasýn ayýn parlamasý güneþin gözünü açmasý daðýn toparlanmasý uyku yorganýný üstünden atýp yolunda yürümesi ses vermesi sakin ýrmaðýn köpürüp taþmasý yataðýndan
heey ses! bir ayar ver kendine
karanlýk dokunamasýn!..
27. 10. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.