Yýrttým gökyüzü perdesini
ulaþtým ay ve güneþe.
Yatýrdým yeryüzünü ters köþeye.
Yýldýz gibi parlýyorum
angarya lüksler yerine.
’’Huzurun Kitabý’ný’’ yazýyorum
gerine gerine..
Ýki lokma hüzün ýsýrsa da dilimi
mermer daðýtýyor gülüþlerimi.
Çatlasa da ruhum camdan daha kolay
Ýlizyondan ibarettir küçük noktalar.
Hayatýn estetiðiydi
incecik ruhumu aydýnlatan..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.