Ne zaman kendime yönelsem
soðukta dumaný tüten bir çay
dönüp bakar tebessümüme.
Gölgeye yürüyüp
güneþe hazýrlanýrým içimde.
Gönlümde olan günüme dolan ne varsa
açýlýrým duygu rýhtýmýna yelkenlimle.
Kuþun uçtuðu deðil
kulun düþtüðü yere deðer kalemim nedense
diyetle deðil niyetle can veririm yeniden birine.
Üþüdükçe giydirir yandýkça su veririm kuyumdan
alýþtýðýmý deðil bölüþtüðümü bilirim candan.
’’Caný’’ ’’Canan’’ diye baþýma taç ederim
lakin þüphem varsa kapalý sandýktan
ne var ne yoksa dökerim.
Kirli çamaþýrlarý bir bir seçerim.
Pelesenk olurken gün geceye
karaya oturacaðýmý bilsem de;
olmayana gönül takmak yerine
günün kapýsýnda hayýrlar dilerim..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.