Bir kasap, Sallayarak elindeki satýrý, Kovalýyor Filistin’de çocuklarý. Tir tir titriyor ürkek güvercin yürekler, Uçamýyor çoðu, tüysüz çünkü daha kanatlarý. Yakalananlarýn akýtýlýyor al kanlarý…
Kapatýnca gözlerimi, Ölmüyor çocuklar; Ama durmadan debeleniyor, Yeri göðü titretince o ses, Parçalanýyor kafes Nefes nefese kaçýyor herkes. Duyulmaz oluyor bir nefes Daha sýkýyorum göz kapaklarýmý, Gayrý ne görüyorum bir bir eylem, Ne de iþitiyorum bir söylem. Uçarak siliniyor çünkü her nesne!
Ama ebediyen kapanan benim gözlerim deðil ki , Açýnca gitmemiþ bir yere çocuklar, görüyorum, Ve diriler deyip rahatlayacak oluyorum, Ýnadýna büyüyor kara, ela badem gözler, Durmadan büyüyor bebekler, Yuvarlanýyor misket gibi yuvasýnda iri iri; Sýðmýyor sonunda aklarýna. Can dayanmýyor çocuk çýðlýklarýna, Öyle tiz öyle acý... Saplanýyor yüreklere tarifsiz bir sancý. Kesilse de çocuklar, kesilmiyor sesleri... Ve buz kesilen kar gibi, Göðsümde donuyor son nefesleri! ...
Dayanamayýp kapaklarýný sýkýyorum gözlerimin, Sýkýyorum boðazýný sýkar gibi, Ýnsan kasaplarýnýn. Kan oturuyor çanaklarýna, Lanet olasý yine görüyorum: Eksiliyor çocuklar; Eksildikçe çocuklar artýyor cellâtlar. Sýrýtýyor elinde satýrý sallarken her biri. Kesiliyor ana kuzularý üçer beþer; Ama kesilmiyor bir türlü feryatlar!
Kapatýyorum gözlerimi; Ölmüyor çocuklar; Ayaðý kýrýk atlar gibi debeleniyor, Daha ne istersin be zalim, Kestiðin bebek bile deðil, gayrý cenin, Öyle körelmiþ ki giyotinin, Caný çýkmýyor bir türlü Filistin’in...
Açýyorum gözlerimi, Boðazlanýyor, kimi sokakta, kimi okulda... Kim boðazlýyor kimi? Dünya görüyor, duyuyor, biliyor; Ve bir film gibi seyrediyor, Sadece seyrediyor...
10.1.2009 / NECÝP ZEYBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.