Kan gölüne düş/erken

ürperiyor ay
soðuk gecenin koynunda
soluðumun ayazýndan
üþüyen çoban yýldýzý
sýðýnýyor göðün kanatlarý altýna


yorgun
bitkin sokaklarý
konuk ediyor gözlerim
penceremde buðu
yitik gök/yüzüm


üþüyen martý kýrgýnlýðý üzerimde
sesimin koyuluðunda
kayboluyor sözlerim


örselenen yüreðime
hüzzamlar teselli(mi)
giydiriyorum gözyaþýmla
çýplak i mgeleri…


kuþanýp hüzünleri
kýrýyorum
yitik sevda için aðlayan kalemi…


yaþam çöplüðünde
intihar eden aþkla
kan gölüne düþen þiirlere
umarsýzca veda ederken
giydiriyorlar
elleri arkadan baðlý gömleðimi…





Aslý Aydýn






Sosyal Medyada Paylaşın: