Bakışının rüzgarı değince

-neden tekmeler zaman
kapý aralýðýnda eþiðine düþen gün ýþýðýný-


hüzünle örttü dizeleri
yalnýzlýk kokan tavan arasýnda
ve dil ucunda düðümlenip kaldý sözcük
belleðin karanlýk odasýnda
delik deþik hayalleri...


-kirlendi
güneþe tutunmak isterken
bütün düþler
sadece aþktý bakir-


suskunun içinde
sözcükler düðümlendi
çýðlýðýný duymadý kimse...



kurþuni bulutlar birikti
uykusuz
yorgun pencereme
bakýþýnýn rüzgarý deðince kirpiklerime
süzülüp düþtün ellerime...




Aslý Aydýn






Sosyal Medyada Paylaşın: