gün kýrmýzý yakalý defneli cübbesini giyip müstehzi ifadesini devirdi soðuk mahkeme duvarý üzerine
mübaþirin koridorda boðuk sesi duyulurken pür dikkat kesildi bakýþlar kapýda beliren üzünç devþiren siluete
çözülen kelepçe izini ovuþturdu titreyen elleriyle iri yapýlý/ esmer tenliydi hafif kýrlaþmýþ saçlarý keder yüklüydü ölgün mavi gözlerindeki hüzün yüzündeki çürükleri gizleyemedi
kimlik tespiti yapýlýrken ürperdim üzerime kaynar sular döküldü tüylerim diken olup buz gibi ter avuçlarýmdan damlarken kalem kayýp yere düþtü elimden yoksa bu bir hayal miydi hiç olasý deðildi…
mütalaa verilip son söz sorulurken silkeleyip belleðimi silinen belli belirsiz hayalleri serptim anýlarýn üzerine…
bakýþýnýn burgacý delip geçerken içimi bana doðru uzanan güçlü eller mýknatýs gibi çekiyordu kendisine paslý dilim kilitlendi sözcükler tükendi…
ta kendisiydi!... infaz için bekleyen ölümü göze aldýðým sevdiðimin ta kendisiydi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
saba35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.