Sonra öyle þövalye, þövalye bakýþýn,
Ya küsmelere olacak zemin,
Ya çekip gitmelere,
Küsmelere zaman kalmayacak belki,
Ýzahata zorlanacaksýn.
O etkili bakýþlarýn,
Havda asýlý kalacak,
Ve sen farklý olduðuna inancýný kaybedeceksin,
Bana,
Ona,
Ve onlara
Benzeyeceksin.
Ayný havalar sana da hâkim olacak,
Sen de bizim gibi,
Ayný bizlerden,
O gidenlerden,
Gelenlerden,
Farksýz,
Ve biçimsiz bir ruh halinle,
Her þeye,
“He,”
“Ya!”
“Evet!”
Diyerek, aramýza gireceksin.
“Yazýk! Yazýk!” demeyeceðiz.
Ýstediðimiz zaten buydu,
Eriþtik!
Mutluyuz!
Sen farkýnda olacak mýsýn bilmem,
O þövalyece bakýþlarýn deðerini,
Ya da masumane tavýrlarýnla, baþkaldýrýþlarýný!
Onurlu olmanýn sendeki yarýþý,
Seninde,
Bizlere,
Benzemenle
Bittiðini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.