ONLAR…

Kattýnýz önüne beni yalnýzlýðýn,
Vardýðým noktalar çürük.
Uðramaya kýyamadýklarým mýymýntý,
Bilakis hak etmiþim gibi,
Elde ettiklerim, elde kalanlarým kýrýntý
Nicesi bir tarafa kalsýn,
Kendileri bir hengâme çukurundalar,
Gördüðümde sanki birer rastlantý..
Uygun düþmez ama söyleyeyim,
Bana tesirleri sadece bulantý..

Gömüldüm sessizliðe kabarýyor gölgem,
Yollar “Muþ Muþ,” yollar “yokuþmuþ,”
Kalma kusura Esra’m, Emine’m,
Seçtim kendimce bir yol gelemem.

Durdu beynim, düþünemiyorum, de ki niye?
Baktým yalnýzým çektim benden yana fiþi,
Düzeltmek için gelsen de umursamam,
Kaldýramam baþka yüklüyüm, takma fiþi..

Aldýlar,
Götürdüler benden bütün yaþam sevincimi,
Ne kullanabiliyorlar,
Ne de yaþayabiliyorlar.
Onlar,
Sadece çalmayý biliyorlar..

Sosyal Medyada Paylaşın: