Anam

Güzel anam can anam çocuk yaþta evlendin
Yuvan mutsuz olunca saçýn yolup kellendin
Gençlik harman ucundan tutuþtu alevlendin
Duman çýkmadý ateþler içinde közlendin
Sönmedin usul usul sessizce yandýn ANAM

Yuvan daðýldý iki çocuk kaldýn ortada
Anan baban sen yattýk dört kiþi bir odada
Boðazýndan geçmezdi aþlar piþmiþ tavada
Ben alayým diye son lokma kalýr sofrada
Ummadýn sokum edip aðzýma sundun ANAM

Kaderi, kara kalem yazmýþ duvak tacýna
Ayak bastýn gidince kýzgýn ekmek sacýna
Bacým fazla geldi onu da verdin bacýna
Evlat hasretiyle acýlar kattýn acýna
Kanmadýn derdine kederede bandýn ANAM

Anam kundaðý mý acýnla sardýn bürüdün
Kýþýn ben sýcakta yattým sen damý kürüdün
Ýðneyle rýzký aradýn çileyi sürüdün
Biz geliþip büyürken sen küçülüp çürüdün
Senmedin yüzü nurlu nineye döndün ANAM

Göz nuru döktün dikiþ diktin büyüttün beni
Emeðin üzgün giymedim elbiseyi yeni
Gençliðin heba oldu bize çürüttün seni
Her gece aðladýn ýslandý yüzünün teni
Dinmedin sellerin içinde yundun ANAM

Her an yanýmda oldun bacýmla bölüþemem
Sen bu dünyadan gidersen mezarýný deþemem
Bende hakkýn çok, az diye aþaðý düþemem
Her gün ayaðýn altýný öpsem ödeþemem
Binmedin sýrtýma bedenimde candýn ANAM


Sosyal Medyada Paylaşın: