Kalmadý Dünya’nýn tadý ve tuzu,
Bir bela ki; akýl, yoran yorana.
Ýki bin yirmi bir, Mayýs dokuzu,
Gözlerdeki bulut döndü borana,
Gün anneler günü, gündem Corona.
Bir virüs türedi doðal sayýlmaz,
Ýnsan hayatýna kem göz kýrpaný,
Kýyamet dumaný böyle yayýlmaz.
Elinde uçuþan ölüm týrpaný,
Yere çarpar gökte kanat çýrpaný.
’’Hayat eve sýðar.’’ dediler uyduk,
Yine de vurdukça vurdu pandemi.
Ayyuk’a yükselen feryadý duyduk:
Sosyal mesafeli dümensiz gemi,
Meçhule taþýyor cümle âlemi.
Öðrenci okulsuz, velisi darda,
Öðretmensiz kimse çocuk eðitmez.
Dediler her derdin çaresi var da;
Bu illet bir baþka geldi mi gitmez,
Mevcudu yok etsen, geleni bitmez.
Zarfýna bakarsýn kovid mühürlü,
ReNeA genomu, rant peþinde rant.
Dünya’nýn baðrýndan kopmaz bir türlü;
Sanki gitmemeye ant içiyor ant,
Kovulmadan aslý, damladý varyant.
Ýki doz aþýyý beyhude sayan,
Binbir surat virüs haberi geldi:
Ýngiliz mutantý yaþlýdan cayan
Belçika’lý ile gence yöneldi,
Aþý kalkanýný ilk ayda deldi.
Bilinmez ki; Hak mý, kul mu yarattý,
Yarasa, pangolin, diyedursunlar
Bu gün de dününü mumla arattý!
Dileriz kurþunlu hücre kursunlar,
Kovid kapýsýna kilit vursunlar.
Sabýr ve duadan gayrý elim boþ,
Biliyorsan bana baþka yol öner.
Corona ateþi zaferden sarhoþ...
Elbet günü gelir bu kor da söner,
Her varlýk sonunda aslýna döner.
*****
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.