ey bana yakýn
ey bana uzak sevgili
asýp gölgeni gecenin ýssýzlýðýna
bir kaç parça çaresizlik býrakýp gitmiþsin
serilip topraðýn bakýr rengi göðsüne
boðulur sessizliðim…bilmez misin…?
gitme
gitgide uzaklýðýný büyütme gözlerimde
sen de ellerim
sen de gözlerim
sen de var olan varlýðým
sokulurken nefesim nefesine
yüreðini yüreðimin üzerine koy
ey bana yakýn
ey bana uzak sevgili
ruhumu bedenime dar eden
ayný gökyüzünün altýnda…varlýðýna hasret
adýmý koyamadýðýn hiçliðimle çýrpýndýkça kalbim
soluduðum sensizliktir nefesimi tüketen
gel
hayatýn zamansýz
…ki amansýz tuzaðýna kapýlmadan
sabýrla savrulduðumuz zaman içinde
esir etmeden geleceði dünlere
sustur içimdeki çocuðun çýðlýðýný
gülüþüne hasret yüzü sobelenmeyi bekler…
A.Ýlayda Beydemir