Derin bir kuyunun
boþluðunda sallanan
kimliksiz ünlem gibi
su çeker gözlerim uzaklardan.
Ve gözyaþý düþer kýnalý baharlara.
Öncesiz ve sonrasýz zamanlarda
akrepler asýlýr daraðacýna.
Kaybolur zamirlerin içinde
bütün yýldýzlar..
Cenazemi seyrederim
yedi tepenin omuzlarýnda.
’’Umudun adý var kendi yok’’
yazar tabutumda.
Sahipsiz kalýrým
kýrýk mezar taþýnda..
Topraðýmý okþar annemin elleri
yavaþça.
Dua dua d/okunur omuzuma.
Yeni doðmuþ bir çocuk kanatlanýr
tebessümle dudaklarýmda.
Hücrelerimde ç/aðlar bir nehir
ben kalýrým yetimliðin tenhasýnda.
Yazýldýkça i mge daðlarýnda
çocukluðumdan kalma bir þiir.
Varlýðý ömrüme lokman ilacýdýr
dua gibi beþ vakit kalbimde oldukça..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.