Esmer bir hüzne dönerken zaman
yaþarken ödenen bir hayattý ederi
dünü çok yarýný azdý
yaradýlýþ harikasý
kara gözlerinden
çözülürken günün ipeksi çilesi
Karacalar inerdi
patiskadan perdelerine.
çiçeklerden soluklanýrdý
eski yaralarýný
gençlik düþleri
acýtsa da eklem yerlerini
yoksula yetime
yorgan olurdu kýþ günü
elleri..
Seccadesiyle alýrdý
ölümün tozunu
yüreðindeki sýcaklýkla
tamamlardý eksiklerini
elinde kalan tek sermayesi
affedilmeyi bekleyen
gülümsemeleriydi
çünkü
vuslata kefen biçildiði gün
yanýnda kalacaktý amel defteri
ve
eriþip cemrelerle nevbahar’a
gebe gibi inleyecekti toprak ana
yeþilin her tonunda..
gürleyip goncalar gamzede
taþacaktý cam kenarýndan
bereketiyle..
deðecekti bir ele tüm samimiyetiyle..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.