Yaþamak; ateþten bir gömlek sanki Ceset torbalarý Nefesi tükenmiþ ömürler Köklerinden habersiz Yürüyen aðaçlar arasýnda Aðlayan kaval sesleri Dallarýndan koparýlmýþ garip kuþlar Ve keman sesi gibi inleyen Buðday tanesi kokan Kýzýl saçlý çocuklar!
Ey baþýndaki bitlerin bile Kalbini kýrmaktan korkan çocuk; Ne oldu sana böyle Yüreðinin tüm düðmeleri açýk Okuma yazma bilmeyen Atardamarýn aðlýyor hýçkýra hýçkýra Rüzgar itiyor sanki ecelini Gözlerinin feri sönmüþ Vücudun ise mermi madeni Söyle kim kýydý sana böyle!
Yýkýlmýþ evini gördüm Halýya sinen kýrýntýlarýný Ve kanýný kaldýrýmlardan söken temizlik iþçilerini Geride kimse kalmamýþtý Sadece derin bir karanlýk Ve o karanlýkta bekleyen bir mezarcý Kulaklarý paslý, elleri nasýrlý Duymuyor bir türlü attýðýn çýðlýklarý Söyle þimdi bana Bu kýþýn nehârýnda Taze ot kokan o ellerini Kim gömecek kara topraða..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Chn_Srgc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.