Rüzgârın elleri
içini çeken bulut kalýnlýðýnda güneþ
her gece d/onunan gök uðultusu
ay çalgýlý odam..
gel benim hüznümün titreði
en güzel bahçem
...
boðazýmda uçurumun göçebe dudaklarý
gece ve mevsimin rüzgarlý öpüþü
ve nazarýnda mürekkebin derinleþen arafý
uzanan ellerime özlem yokuþu..
gövdemden akan su
gizlice açan her kelimenin gül dili
kýrmýzý vaktin düþ uykusunda k/an
kimdir kapýyý ansýzýn çalan
Ey benim çocuk tirilliðinde
Eylül yapraklý masalým
pencere önü yýldýzlarýn taze pýrýltýsý
sýrrýmýn en gizli aðrýsýna ter damlasý
bir þiirin içinden geçerken topraða
yarýlan ýrmak gibiyim
yüzümde kýr çiçeði türküler
dalgýn þehir gibiyim
kendine yolcu edilen çocuk kanatlarýna
ne zaman bir köy kursam
birikiyor oyuncaklar
saçlarý uzuyor telaþýn
sýrtýmda dünyanýn heybesi
yarým nefesle uykusunu çektiðinde
kuþ sesleri uzanýyor kulaðýma
baðrýmda yaðmur ýslaðý gecenin
azgýn su gölgesiyle seviþiyorum
bakýþýmýn kuytusunda yüzümün yarýsý
ilahisi kalbimin
beyaz meleklerin
gözlerimde hüznün saklý hatlarý
dilsiz kaya
karanlýk öyle bir sarmaþýk ki
þiirlerle dilimin ucuna daðýlýyor aðaçlar
odamýn kundaklý yarasýnda
sis ýþýklarý ve
kýymeti kýyametin
ötesi
sabrýn biçtiði uçsuz bucaksýz sessizlik
tenhasýnda çýplak dað dizesi
dizlerime çökmüþ en öpülesi susma
zakkumlu bir bað ile taþýyorum þehri
arkamda rüzgarýn elleri
parmaklarýmda kýrýlan gemiler
esmer bir tende gün
gerisini bilmiyorum
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.