ÜZÜLME DERSİN AMA
Bana canýmsýn deyip, gönlümü çalan aþýk
Bilmez misin geceler, kabus olup sarýlýr
Hani yoksun nerdesin, sözleri yalan aþýk
Üzülme dersin ama, bak yüreðim yarýlýr.
Uykular diken olur, gözlerimden kan gelir
Özlemlerim haykýrýr dayanýlmaz an gelir
Dört duvar zindan bana çektiðim hicran gelir
Üzülme dersin ama sabaha zor varýlýr.
Nefes kadar yakýnken, tutulmazsa ellerin
Gözü yaþlý beklerken, yanýndaysan ellerin
Yüzümde açacakken soluyorsa güllerin
Üzülme dersin ama söyle nasýl durulur.
Aþk var evet özünde, çözemedim ne çare
Acýtýyor canýmý, söküyor pare pare
Adýn zikre dönüþtü, dil susmuyor biçare
Üzülme dersin ama sýrça kalbim kýrýlýr.
Döktüðün gün içini, bu yük kalktý omzundan
Düþünme hiç yarýný, gram çalmam tuzundan
Baþým döndü bir anda bu sevdanýn hýzýndan
Üzülme dersin ama, aþka koþan yorulur.
Üzülmekle kalmayýp, benim gibi vurulur.
Þerife Çýnar
3.8.2008
saat 04.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.