güneþ çattýðýnda kaþlarýný
su uyuyordu
manasýz dünyaya
son bir nefes býrakýyordu can…
ben biliyordum
gülen yanýna yaslayarak gözlerini
kaç masal eskittiðin sözlerinde
akmasýný gizliyordun… gözlerinin
biraz nem
biraz serin
toprak kokuyordu sözlerin
düþüm de bile
hep bunu düþündüm anne
elleri
elleri güven
elleri iþçi
elleri emek
dertleri nasýrýyla yüreðine yamaladýðý elleri
dokunduðunda sýcak
dokunduðunda þefkat elleri
birde gözleri
gözleri anne
ölür ayak
gözlerinin içiyle deðerken gözlerime gözleri
karanfil kokuyordu son sözleri…
A.Ýlayda Beydemir