bahar aðaçlarýnýn altýndan geçtim parkta uyuyan köpeklere bakarak bunca kuþ sesi nerden baktým ilerde uçuþan serçelere yeniden yeþeren aðaçlara çamlarýn arasýnda olabilir mi dedim kuþlar hangi kemik düþünde köpekler
dönüp içime baktým güneþim saklý mý bulutlarýn ardýnda nerde yârin bahar gözleri ne umut eder hangi düþle gülümser ben hangi aydayým o hangi günde, mevsimde
olasý mý benden ona geçmek ondan bana özel bir týlsýmla, güçle insancýl, sevgi açan yerde mi yoksa taþa mý tutuyor ben’leri
savruldu mu gönül evi geniþ yar duyulmuyor ýþýklý panolardaki sesi þarkýsý ruhumu okþayan o erk’ek týnýsý, sözü ismimi söylerken buzda dans eden esin insan gövdesi
usanmadým baktým dýþý kararan, içi beyaz daðlara düþündüm yalnýz gölgesi görünen aðaçlarý açan çiçekleri, ötüþen serçe kuþlarýný orada yaþanan aþklarý bakýþlarý
off dedim!..
16. 04. 2021 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.