KAR BEYAZ GİBİYDİ ÖLÜM O GECE

Kar beyaz gibiydi ölüm
Ufacýk bir çocuðun masum hayallerinde bitiyor gibiydi ömrüm.
Nice öykülerle süslenmiþti oysa satýrlarým
Amansýzca akýyordu bir bir kelimeler virgüllere yakýn
Duruyor gibiydim o an
Sanki ruhumdan çekip çýkarýyorlardý onu
Çaresizce bir tutkuydu benimkisi
Sokaklarda arýyordum
Tozu dumaný katýp donmuþ bir ceset gibi soluk ve dingince
Göz kapaklarýmdandýr yaðan yaðmurlarý onun
Sorular bitmeden diðerine doðru bir yolculuk gibiydi onu sevmek
Hatýralarda kalmakta direniyordu nedense
Eski fotoðraflarý dile geliyor gibiydi
Lakin git gide ufkun karanlýðýnda uzaklaþýyordu hafýzalarda
Etrafý aþkýnýn sisleriyle kaplamýþ gibi örtüyordu ruhlarý
Bir aralýk kapý ardýnda aranýyordu onun sureti
Ne zaman geldiyse o vakit
Tahta oymalý çocukluktan kalma bebeðiydi ondan yadigâr kalan
Sefil rüzgârlarýn örttüðü ýþýltýsýndan uzak bir rüyaydý benimkisi
Yani o malum tek taraflý bir rüya.
Ama öyle bir güzel rüyaydý ki
O vakit olurda uyanmaktan korkardý insan.
Kar beyaz bir ölüm gibiydi
Ne zaman uðrayacaðý belli olmazdý
Bembeyaz suretiyle karanlýðýmda ateþler yakardý
Ufacýk bir ümit de yok da gibiydi ona yaklaþmanýn
Aslýnda o sevildiði için güzel
Bense sevilmediðim için çirkin.
Arada daðlardan devler vardý sanýrým
Karanlýk sokaðýn öte baþýndaki evinde
Kim bilir kimin için hayaller kurardý
Lakin o hayallerde benim olmadýðým da belliydi
Akan yaðmurlarýn titrettiði bir günde uðurladýk onu beyaz gelinliðiyle
Ardýna efsanelerden satýrlar dizmiþtim kâðýt denen o hançer görünüþlü sevgiliye
Akýyordu kelimeler aðýt olup taþmaktaydý göðe doðru.
Þimdiyse elimde tek kurþun ve yüreðime doðru sýkarken o gece
Gözyaþlarý aðýtlara karýþýrken o gece
Kar beyaz gibiydi ölüm
Belki bu son nefese…

Sosyal Medyada Paylaşın: