GÜZEL GÜNLERİN ŞAFAĞI

Güzel günler görürüz belki.
Hayalimizdeki kadar güzel,
Biz bize olacaðýmýz özel günler.

Belki tüm sancýlar uzak diyarlara göç edip,
Sanrýlar bedenini terk eder.
Ne bir endiþe kalýr gözlerde geleceðe dair,
Ne de kapýmýzý çalar artýk keder.

Güzel günler görürüz.
Sütü inekten saðýp,
Elmayý dalýndan yeriz.
Çalýlarda böðürtlen toplar,
Dikenlere huzurun resmini çizeriz.
Çam ormanlarýnda yürürüz.
Çam sakýzý yapýþýr diþlerimize.
Kokusu, rengi tat katar gülüþlerimize.
Plastik deðmemiþ topraklar üstünde,
Uzanýp gökyüzünü izleriz.
Üzerimize konan uður böceklerini seyreder,
Karýncalarý alnýndan öperiz.

Hayallerimizde hep kurtardýðýmýz dünyayý,
Belki karýþ karýþ gezeriz.

Yine küçük þeylerle mutlu oluruz.
Küçük þeylerle, küçük evlerde.
Þen kahkahalarýmýz yankýlanýr
Aðladýðýmýz yerlerde.
Silinir gider gözyaþlarýmýzýn izi.
Belki sevdiðim, güneþli günler bekliyor bizi.

Buzlu merdivenlerden çeþmeye inip su doldurduðumuz,
Islak yorganlara büründüðümüz,
Salça kavurup ekmek bandýðýmýz dünler,
Biletidir belki bizi bekleyen güneþli günlerin.

Sevdiðim.
Ben bir ömrü ellerine verdim.
Kusurlarýmla.
Çaresizliklerimle,
Tüm yalnýzlýklarým,
Yalnýz býrakýlmýþlýklarým,
Aldanmýþlýklarým,
Zanlarýmla.

Serin sularýn içinde yüzdüðümü sanarken,
Biçare içine düþtüðüm harlarýmla…

Ne bir yüz görümlüðüyle karþýladým seni.
Ne de altýn kapýlý hanlarýmla.

Ömrü avuntularla geçmiþ bir gariptim.
Sevginin zenginliðine taliptim.

Sevdim…
Hem iyi, hem kötü,
Ýnsana dair tüm yanlarýmla.

Belki bir gün her þey düzelir havasýyla deðil.
Kat kat artsa da yüküm,
Seninle geçecek ömrümün hevesiyle.

Sensiz bir düþ kurmadým.
Mutluluðu,
Senden ayrý hayal etmedim.

Ama belki diyorum sevdiðim.
Belki güzel günler de bekliyordur bizi.
Bilirsin biz,
Bilene bilene bildik, bildiklerimizi.
Misliyle ödedik aldýklarýmýzý.

Ýsyana bozdurmadýk kanaatimizi.
Hainliðe kurmadýk saatimizi.

Çula, çaputa
Betondan bir eve
Demirden kaputa
Bir okka etle, iki bað ota
Üç kuruþluk menfaate,
Riya aleminde kurulmuþ sahte þöhrete,
Ziyan etmedik benliðimizi.

Birer kar tanesiydik sevdiðim.
Birbirimizden baþkasýna deðmedik.
Erimedik topraða düþer düþmez.
Zamanýn pasýnda kirlenmedik.

Sürekli irkilip kaldýðýmýz,
Hep silkinip durduðumuz bu alemde,
Bize bir "belki"lik yer kalmýþ mýdýr?

Tüm sýfatlarýn suretini yitirdiði,
Yüzlerin astarýný yýrttýðý bir zamanda,
Biz biz olarak kaldýysak eðer,
Mutluluk demini almýþ mýdýr?
Kýrýp zincirlerini bir bir,
Kendini koynumuza salmýþ mýdýr?
Sosyal Medyada Paylaşın: