Belli ki güneþin rengi solmuþ bugün
belli belirsiz bakar bulutlarýn arasýndan.
Hava ayaz mý ayaz
Yola çýkmak istedikçe
set olur önüme soðuklar.
Düðümlenir üst üste gelen umutlarým
Buz keserim çaresizlik vaktinde.
Susturdukça bir yalan bir doðruyu
öperim utanmasýndan incecik arayýþý.
Çocuk þiiri gibi yalýn duygularýmla
Kaybolmayý kaybedip
göze alamadýðým yakýnlýklarýn belini kýrýp
çekerim alýn yazýmý yorgan gibi üzerime
ýsýnýrým uykumda küçük bir kar masalýnda.
bütünlerim eksiklerimi içimdeki sýcaklýkla.
Bin kez yokluk olsa da;
eldesizliðin karanlýðýnda
Çözerim ellerini papatya yüzlü sevinçlerin.
Sýðýnmasam silinirdim belki de;
ýslýðýyla yol açmasaydý en zor yollarýma þiir.
Ses biçiminde yaþamazdý fosilleþmiþ her dize.
Gýcýrdatýp sessiz harfleri
gidip gelmezdim çýngýraklý sözlerde ihbar hattý gibi.
Gülmezdim benim olmayan
gökyüzünün tuhaflýðýna.
Yerleþmezdi dudaðýmýn kenarýna
gül yüzlü tanyeri.
Güvercin bakýþlý ses
çýnlamazdý kulaklarýmda.
Hatýralar dal istemezdi konmak için.
Olmazdý sevdiklerim hep ayraç içinde
Her kelimem çýkmaz sokak olsa da
açardým kapýyý rüzgardan önce.
Üflerdim ipekten bir nefesi
kalbimin meltemine.
Demek ki;
yaþam kurgu gerçek düþtü ýrak makamýnda.
Buruþturup buruþturup attýklarýmýz
ve yazamadýklarýmýzýn yükünü taþýdýkça sýrtýmýzda.
Boþlukta uçan kaðýt parçasý olsak ya da
sýðýnsak dünyanýn gölgesine
yanacaðýz belki de umarsýzca.
Her gün giyilen elbise gibi
ne kadar alýþtýk kendimize.
Deðecekse topraða gövde
özlemler neden hep gökyüzüne..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.