Bir sevdâ yaþadýk; sevdâdan öte, Bir dünyadaydýk sanki, dünyadan öte...
Bu koca âlemde sadece ikimizdik... Ne çýkmazlardan geçtik, Ne fýrtýnalar geçirdik, Ne canavarlar dikildi yolumuza, hepsini yendik, Ve hep ayaktaydý sevdâmýz, hem dimdik...
Sevdik; Çocuklar gibi içten, çocuklar kadar saf, Çocuklar gibi býkmadan, yorulmadan, Çocuklar gibi sevgiye doymadan sevdik Ve çocuklar gibi Sonunu hiç düþünmedik... Sonu yoktu zaten sevgimizin, Öylesine sevdik, Fakat bir eksiðimiz varmýþ; Sevilmeyi bilemedik...
Hâlâ þaþýyorum; nasýl becerdik, Kendi elimizle, düz yolumuza Aþýlmaz duvarlar getirdik, Sevgiyi bitiremedik ama Sevdâyý bitirdik...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.