Geldiðin zaman Renkleri kýzýla dönerdi bütün karanfillerin, Arzu, kandil kandil yanardý gözlerinde Avcumda çýrpýnýrken Beyaz güvercinler gibi ellerin önce odama, sonra taa içime sinerdi kokusu sinende gizlenmiþ o iri pembe güllerin...
seviþirdik, Gözlerimizle, yüreðimizle de seviþirdik. Seviþmek, bir eylem deðildi sadece, Bir duyguydu þaha kalkan Dizginsiz, eðersiz, gemsiz Özgürce koþan atlar gibi. Yelelerini uçurarak koþarken o atlar içimizde, Biz, kendimizi hep masum çocuklar gibi hissederdik, Çünkü, gözlerimizle, yüreðimizle de seviþirdik...
Gittiðin zaman Bükülürdü karanfillerin boyunlarý, Kararýrdý üzerimde bulutlar, Bir yaðmur boþanýrdý odamýn içinde Siler, götürürdü tüm günahlarý Ve bir ayrýlýk acýsý gibi, Belki piþmanlýk gibi çökerdi üzerime O ateþ gecelerin kül sabahlarý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.