İKİ CİHANDA...

Mevsimsiz bir özlemden çýktým yola
Sunumunda gizemin
Aþk idi ifa edilesi bir sitem
Elbet kendime kýrgýnlýðým
Her âþýk olduðumda çöken dizlerim
Ah, bitimsiz mahcubiyetim ki…

Kindar gölgelere de asla itibar etmediðim bir ömür
Kadar
Kanýksadýðým her acý ve kahýr
Þerh düþtüðüm mevsimden dökülen her yaprakta
Saklý iþte mevcudiyetim
Bir perçemse yürekten sökülen
Peçe misali içine g/izlendiðim meþru müdafaa elbet
Seðiren gözümden akan yaþýma teslimiyetim
Rücu ettiðim o devasa yalnýzlýk kýpraþan
Yüreðimde.

Mevsimin feriyim ben.
Aþkýn neferiyim ezelden.
Varlýk denen ne ki?
Kýyama durduðum aralýksýz:
Hep ama hep de sevdiðim pervasýz
Ziyan olsa ömür ne ki?
Renklerin coþkusuna haiz bir mevsimim ben.

Tünediðim þu kýrýk dal ne ola?
Aþkla sunulan özlemden yana deðil de derdim tasam
Zemheriler benim kuþaðým madem
Sýcak kýlansa mahcup bir eda
Gönül gözüme binaen
Þerh düþtüðüm bilinmez
Bilindik bir kul olsam bile
Bilemez kimse içimde saklý yetim sezilerimi.

Ezmediðim her karýnca
Islak kaldýrýmlarda sektirdiðim çakýl taþý
Meczup bir iklimsem eðer
Varsýn vakýf olan sadece Rabbim
Ýçimde depreþen bunca acý
Ket vurulan mutluluk da asla olmadý umurumda.

Her fýsýltý tenimi üþüten
Her yankýsý isyanýn ve kinin asla yakýn olmadýðým
Bir mertebe ki
Kul olmanýn ibaresi
Elbet saklý içimdeki mavi ufukta
Göremedikleri neyse sekteye uðrayan bir hayal
Görmek istediðimse hiçbir þey
Yeter ki vakýf olacaðým huzur
Gelsin de bulsun beni iki cihanda…






Sosyal Medyada Paylaşın: