karanlýk bulutlu gökyüzüne baktým en uzaklarda görünmüyordu güneþ içine gömülmüþtü kahverengi daðlar bir yaðmur yaðsa dedim kendi kendime nasýl da ýþýr, þu karþýki evler tepeler
ayaklarýma yüzüme deðen rüzgara baktým bir de yüzü peçeli kadýnýn gözüne oradan ne denli ulaþýlýr dünyaya sokaðýn çamuru sýçramadan yüzüne içini doldurmayan mis gibi kokular
bir hýz çekip giden yolculara baktým her kiþinin özünde sevgi ne kadar ne kadar veren el, alan ne savrulan kim, kalan kim kim suyun yüzüne tertemiz çýkan
dinledim sesleri izine baktým hangi ses eli koynunda oturur hangisi ki gerçeðe maya olur acaba kim kimin sesine dokunur kimin yarasýna merhem olur
döndüm gri gökyüzünden kendime baktým bir eli ýsýttý mý ellerim birinin bakýþýna iþlendi mi gülüþüm ya kim duydu aðýdýmý annemden baþka kim giydirdi hayat gömleðimi kim dedi: - çok yakýþtý
16. 03 2021 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.