üþüdüm yokluðunda sarýndým þiirin eteklerini belime dilinde var oldum aþkýn
sözcükler sýcaklýðýný örttü üzerime bir dize verdi mutluluðunu senin sevgi dolu bakýþýndaki çoðul yalnýzlýðý binalar, pencereler, insanlar tepemden baktýlar ay yerine
göz gözeyiz þimdi elimden tutan o insan dokusunu bende bulan her kýtada hayatýn türlü durumlarý yanýmdan gelip geçiyor bir tren bir yolcu býrakmadan
sensizlik üþütüyor soðuk güneþ deðil ne de ekim rüzgarý yaðmur serpintileri. bir kadýn eðilmiþ pazar artýklarý topluyor çöpten biri onu bekliyor geçip gidiyorum yanlarýndan
anlýyorum yine kimse cebinde olmayan parayý deðil de eline tutuþturulan üç beþ lirayý görecek oy kapma zamaný neden bunlarý düþünüyorum diye sorma sensiz yaþadýklarým bunlar kýrýklýklar yalnýzlýklar
az önce yaðmur yaðdý diyorum birine az önce çok üþüdüm adýný söylemedim senin o yaðdý, o üþüttü demedim söylemedim gelmediðini bazen bir þiirin yetmediðini örtmeye sensizliði o geniþ ince etekliðin yetersizliðini
oysa nasýl sarýlmýþtým somut bir varlýk gibi..
02. 10. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.