yoksa dilsizleþir konuþkan sevdalar suretinden geçmezse ay köroðlu’nun atý kiþnemezse dilinde evsizleþir aþk kimse kýmýldatamaz yerinden duvar duvara bakar
bir adam baþýný alýr gider iþe, içkilere verir kendini baþkasýnýn bakýþýnda yaþar sevdasý erteler kendini ertesi günlere o bir saatlik çay saati gelmez sevgilinin gözlerinde demlenen
hep baþkalarý geçer kendi geçmez yolundan acemidir yaþam taylarý hep aþamaz, yüceden yücedir dað dost onu bir dað kulübesinde bekler kendinden önce gitmiþtir gölgesi isli kömürlü bir ocak geçmiþi orada tüter
kadýn çýkamaz bir türlü geçmiþin tozlu merdivenlerinden bir pencere açýlýr çok uzakta her insan kendi çevresine sürgünken bir örümcek gibi kadýnlar kendi aðýný öremez sýrt üstü düþer hamamböceði dev bir insan eli bekler yeniden yürütecek boyasý soyulmaz karanlýðýn bekler bekler
konuþan çocuklardýr onca aymazlýðýn içinde balýk aðýný çýrpýnmasý ile yýrtan
susarýz..
29. 11. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.