Dünya değişti diyorlar
seyreldi gurbetin göðsüne derin orman
çok daha evveline sallandý þehir..
dilimin daðlarýna varmadan demlenen kök
gideni bulmazken ocaðýnda
kovulur gecenin günah kavuðuna
nemlenen filiz..
tarihlerin yamaçlarýnda
tarçýn kokusu boþluðun
dalgýn gelini.
dünya deðiþti diyorlar
incecik zerrelerin gölgesine
gazelli kýlýçlarla kýrýlýrken
mevsim kavonozlarý
aðladý çocuklar daðýlan parçada
akþam olur
uçurumun inleyen testisinde
sýzlar duvarlara ateþin kayýp adresleri
o güzel atlarýn esmer soluðu
daðýtýr saçlarýmý
dünyanýn üzerine ýslýklar
sessizce uzanýr
ýþýklý çöllerin düþleri
þehrin aðzýna uykusuz aðaçlar býraktý
azaldý yaðmur
herþey siyah bir rüyanýn yüzüne
rüzgar çaldý
herþey kayboldu
ölmeden önce yaþanacak
zamana..
uykusu zayýflarýn boþluðu
aðlattý trenlerin gözlerini
bir Anne evladýný göremeden
öptü topraðý..
dünya deðiþti diyorlar
þimdi
bir yangýn çýkarsam
kime ne
en fazla gecede zeytin sýzlanýr
ay vurmuþ alnýma
tuz yarasý sayýklamalarýn
azalan yollarýna kendimi sýnýyorum
korkuyorum
bir gece yarýsý düþlerimi kullanacaklar
suretim deðiþecek
içime karýþan acemi karanlýkta
yýrtýp atarken kýyameti
daha ölümü düþünmüyorum
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.