BEDDUA...
Sen de vefasýzsýn,unuttun beni,
Gözüm görmesin ki,öldü bileyim.
Oysa inanmýþtým,sevmiþtim seni,
Hayrýna silgi ver, bari sileyim…
Aþýk ne desin ki yanlýþ hesaba;
Baðdat’tan dönüyor, geliyor geri…
Senden ne köy olur, ne de kasaba,
Haddini bilmeyen, çapkýn serseri…
Ne yüzsüz herifsin,anlamadým ki;
Yüzüne tükürsem,çok þükür dersin…
Anam çok demiþti,dinlemedim ki,
Ýnan sen adamý,katil edersin…
Ýnsanlýðýn desen, beþ para etmez,
Bir dev aynasýnda,gördün kendini;
Çok yakýþýklýsýn,lakin kar etmez,
Gördün mü sonunda,kadýn fendini…
Gün görmeyesin ki,olmasýn sözün,
Ölüm haberini,versin salalar…
Edilmesin duan,yunmasýn yüzün,
Dökülsün dillerden,tüm beddualar…
(A_Y)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.