bugün aradým Ferhad’ý düþümde elimi tuttu ya umuda baðladým iþi hemen mutluluktan oturup kaldým yerimde ellerini hiç býrakmadým
ne zaman gün görecek bu yerler dedim ne zaman açýða çýkacak birbirimizdeki izimiz sokak satýcýlarý bile fark edecek bizi masal satacak sevdamýz
yine kapýmýn önünde durup bakacak mý o olacak babamýn sesi incitmeden uyandýracak uykudan onun kadar güzel ’anne’ diyecek karþýlýklý yudumlarken çayýmýzý
iç geçirmeyeceðim arada bir yanýmda olacak sýkýntýlý anýmda tamamlayacaðýz yarým düþleri somut bir þey gibi tutacaðýz sevgiyi gül kokacak evimizin bahçesi
yine onsuz ýslandým yaðmurda neye yaradý düþüme gelmesi gözlerinden uzakta uyandým uykudan esmer bulutlara daldý gözlerim sokak köpekleri havladý uzaktan..
10. 02. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.