Günü geçmiþ duygularýný besliyor , gülüþlü vakitlerde gözyaþý emziren kadýnlar…Gölge düþürüyor dar sokak evleri geçip gidene…Ýdrak yüz buruþuðu , karar /sýzým…
Gözlüðüm zakkum pembesi yine de…
Ellerin yad eller olacak
Gözlerin göz ardý
Sayhan sükut
Yüreðin Leyla
Kuþ palazýdýr bu pamuk dikenim
Ayrýk otu hasadý
Kýrlangýç fýrtýnasýdýr harabatta
Son ten deðimidir,
Hafifçe sýkýlmýþ eldeki veda
Kül çiçeðidir güne kapanan
Bir baþka þehirde üveylenir,
Bu þehirde büyümüþ sevda
Hadi söyle…
Dün benim mi olacak sadece
Tersine döndürdüðün dünyamda
Büyütme bebeklerini geveze gözlerinin… Sondan baþlayacak artýk
Notalý taksimle bölüþtürdüðün þarkýlar
En sessiz harfim..
Gidince sen ,
Mistik bir yolcu olup dün batýmýna,
Su olacaðým düþ aðaçlarýna
Aya Ýrini de mum olacaðým
Ayasofya da dua
Yere batacaðým,
Elli iki merdivenli Bazilika da
Taþa çevirsin diye beni,
Büyücü gözlü Medusa
Yazýt olacak son harfi alfabemin,
Mutsuzluk tanrýçasýna
Budist bir mantrayla tekrarlayýp
On mani padme hum’u
Ulaþacak ruhum Nirvana’ya
Cem evindeki hu olacaðým
Taif daðýndaki su
Mevlevi bir dergahta selah
Huzurundaki huzurum Rabbim
Takdirindir felah
Suadiyeþubatikibinyirmibir
Demir Mutlug