hiç bir þeyleri diz boyu karalanmýþ duygularda süklüm,püklüm þiirlerimin eski,püskü hayatýmda düþ talaþý rendelenmiþ mümkünsüzlükler...ayaðý yere basýyor yerçekimsiz umutlarýn...sürgülü kapýlarda çer çöp titreyen sesim... ipi eðri asýlmýþ yüzün...kuþ sütüne su katmýþ hüzün..yalvar yakar sonralarýma an gam giyiyor kuytularým... aczim el aman.....
içimde boþ telaþlar iklimi Z.. zamansa yine ikinci tekil saklanmýþ sobelenmiþ korkular, yýldýz döken gökyüzüne yana yakýlayým, çok sokaklý þehrinin damlalarýna adressizliðimde güzleniyor nafilem yarý’na razý yarýmým dokun fazlalýk düþlerime dýþýma çýkar iyice beni sev þu þiir tutan ellerimi çaðlat sellerimi güldür gellerimi...
bak dünü de sensiz yaþadým Z.. kuru su içtim küflü ekmek yedim yol yürüdüm,yer yürüdüm düþ sürüdüm toprak kopardým gül diplerinden denize verdim, göz yumduðum yüzümü lodos tuttum dinginliðine bir virgülü sürükledim ayak ucuma sözledim çýtkýrýldým bir þiiri sýzladým...