Boðazýna takýldým Ýstanbul… Sýrtýna vurdum kýrýk hüznümle, suyuna gittim
Hadi aksýr… At içinden beni uzaðýma… Sonra çok yaþa…
Selamladým kimsesiz bir sokaðý,
Zora koþulmuþ vakitlerimde
Bir ada çizdim hamursuz kaðýtlara
Ahþap evler çizdim cumbalý
Gülümsedi aralýk pencerelerin,
Bardaklarý bir içimlik sulu kadýnlarý
Gülümsedi mandalsýz dýþ kapýlarýn,
Asma kilitleri
Dem tuttu rýzký tövbe kumrularýn,
Martýsýz çatýlarý
Aylardan herhangi bir aydý,
Týk nefeste
Günlerden herhangi bir aheste
Ýki düþ gördüm hiç görülmemiþ…
Aþk sarf-ý nazardý
Hüzün deli divane
Ücram sus pus öylesine
Mecalim yorgun
Melalim solgun
Þiir öðüttü dünlerin azý diþleri
Harmanlandým… Savruldun
Dokundu tüm hayýrlarýn kývrým yerlerine,
Eveti müphem elim
Canýmý yaktým iki kibritlik
Ýslendi netameli tenim
Ýçlendim
H/islendim
Törpülendi zamanýn gelmiþi, geçmiþi
Acýdý týrnaklarým
Kesilip ,atýlmalara direnirken,
Uzayan heveslerim
Yârlandým…
Darlandým…
Boþalttý doymuþ paragraflarýn
Son satýrlarýný ,
Var eden Rabbim
Çiðnedi sessiz harflerin sessizliðini,
Tövbeli secdegahým
Seslilerini yuttum
Yeþil tuttum
Aminledim bir alfabenin,
Son ünsüzünü hicretime
Allah’a ýsmarladým
Yalnýzlýðýmý örtündü,
Etekleri gýybetli kadýnlar
Saklandý kendimin arkasýna,
Utangaç kuytum
Þemsiyeleri ýslandý þehrin
Bir rahmet
Bir rahmet
Üçünden ben çýkardým,
Üç günlük dünyanýn
Hiçlendim sonra çise çise
Bir damlalýðýn affýna sýðýndým
Haddimi bildim
Sildim…
Darmadaðýldým.
Suadiye/ Ekim 2013
Demir Mutlugil