yoruldum hýrkasýný giymekten Karani’nin
daðlarýn ardýný gözlemekten
kurudu göz pýnarlarý annemin
baktýðým bütün aynalarda
ürperen bu suret senin
bu benim,bu benim
ben,beni âdemim
kýrýp attým baltaný Ýbrahim
kibrimizle büyüyen
içimizdeki putlar ne bir ne bin
kýrk suyla yýkasam da
çýkmýyor özlem pýhtýsý kalbimin
kýraðý düþtü sesine Davud’un
sustu mezmurlar dipsiz kuyularda
ishak kuþlarý tünedi sesime
bekçisi oldum zifir gecelerin
yýldýz falý da yetmiyor artýk
dönmüyor dili çingenelerin
Nuh’a haber eyleyin
yarýsýndan fazlasý su aldý geminin
aþtý kuleleri günahlarýmýzla biriktirdiklerimizin
kapana kýsýlmýþ bir ceylansýn
yok çýkýþý labirentin
konmaz oldu aðaçlarýmýza kuþlar
bahçelerimiz talan
ne kadar konuþsak da
duyulmuyor Süleyman
yükseldikçe alçalan
vahþi bir yaratýktýr insan
elimizdeki âsâ
býrak denizleri yarmayý
önümüzü görmeye bile
yetmiyor Musa
ah ki þu denizler yansa
gözyaþlarýný yaðmura baðýþlayan
balýklar konuþsa
anlýyorum þimdi Ýsa
neden göðe çekildiðini
yanýmýzda yöremizde yok havari
önlerine dünya koyulsa da
doymuyor gözü haramilerin
bedenimiz deðil belki
insanlýðýmýz gerili çarmýha
tepeden týrnaða
yaþýyoruz yaþamasýna
durup durup çarpýyor gölgelerimiz
birbirimizden uzakta
oynayýp duruyoruz yaralarýmýzla
ve sen
en çok da sen
kaç bizden uzaða Züleyha
saraylar zýndan Yusuf’a
çoktan okundu selâlar aþka
Necat Uslu
Þiirime deðer verip yorum yapan kalemdaþlara,güne getiren seçki kuruluna teþekkürü borç bilirim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.