içimden geçiyor suskun yolcularýyla tren bir dudak resmi yüzünde onunla iyi geçiniyor adam kendi geçiyor sýratýndan ülke devinmiyor bir öpücükle hasta vatan
demokrasi çýðlýklarý atýlýyor konvoylarda demokrasi süs, yalan yarým býrakýlýyor öfkeler ’katiline gülücük ikram’ ayaðýmýza ateþ ediyorlar anlayýn deðil bayram
çocuklar masum iki ucuyla halka vurulan deðneðin kullanýlýyor onlar herkes köþesini kapmýþ kaldýrýlmýþ Türk köþesi doðru yazmýyor kapýlmýþ gazeteler, medya
kimin yüzüne eðilip merhaba desem yerinde deðil yerinde deðil sözcükler kara fatmalar doluþmuþ sayfalara onurlu bir el gerek bütün ýþýklarý açacak düðmeye basacak biri
öne yürüsün herkes sorsun neden açýk sýnýrlar nedir bu patlamalar kimin düþü ceset ceset yayýlan neden ölüyor insanlar hangi kaktüsün ucu canýmýzý acýtan
iyice sarýn bedenine okþanmayan yerin kalmasýn hedef tahtanda boþluk arasýnlar baþýný sarýkla sar kral çýplak diyen gençler gözaltýna alýnýyor katil olay mahallinde, iyi gör
açýða döküldü gerçekler gül deðil baþýmýza serpilen kan yüzümüzde ar nicedir görülmüyor ar nerede sahi bacak arasýnda arayan
bir kadýn gülle örter mahrem yerini ne gül yerinde, nede kadýnlar
ama baþka konuþuyor sokak gidilen yol baþka yolcular boþalacak birazdan
ey akýl dikeninin ucunu gördün mü kaktüsün? çiçek açmak ister kara aylarla kan gösterilir yolun sonunda
terk et bedenini vaz geç kendine ölmekten..
12. 02. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.