ço
ZORLU KIŞ
Soðuk Eksi.de içim donuyor
Zor kýþ ta yaþamda þiir oluyor.
iki bin ikide bir kar yaðdý oturdu
Kýþ fakir fukaranýn iþini bitirdi
Kimi sokakta dondu canýný yitirdi
Bereket ver de felaket verme Allah’ým
Ýki bin iki yýlý idi günlerden Salý
Uzunca süre lapa lapa kar yaðdý
Tipi yaptý boran oldu don yaptý
Bereket ver felaket verme Allah’ým
Ülkemin çok fakiri evsizleri var
Gelirleri kýsýtlý geçimleri ise zor
Sokakta donup ölen çocuklar sor
Bereket ver felaket verme Allah’ým
Fakirlerin halini kimse bilmiyor
Öksüz yetim deyip eve almýyor
Karda kýþta onlarýn yüzü gülmüyor
Bereket ver felaket verme Allah’ým
Tam yirmi gün oldu bu kar yaða’lý
Pabucu yok garibin üþür eli ayaðý
Odun kömür almamýþ tütmez ocaðý
Bereket ver felaket verme Allah’ým
Kar yaðsýn’da bol bereket getirsin
Rabbým fakirlerin halini sen bilirsin
Hazinen de çoktur onlara da verirsin
Bereket ver felaket verme Allah’ým
Ozan Ýsmail de yoksula çok üzülür
Düþündükçe içi baðrý yanar ezilir
Sofrasýnda lokma boðazýna dizilir
Bereket ver felaket verme Allah’ým
21 OCAK 2002 EV Ýsmail Detseli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.