Erbabý; ahdinden, dinden cayýnca
Âlimin tâcýný cühela almýþ
Çaðlarýn çarkýnda kurt kocayýnca
Meydan sözü kala, çakala kalmýþ
Þahittir sözüme sert esen ayaz
Nefsin her arzusu cahile cevaz
Ýlimi emreden Ýslam’ý, vaaz;
Sarýða, cübbeye, sakala kalmýþ
Ruh, insan ararken sînede özde
Ýtikat nüvesi kül olmuþ közde
Îmanýn delili iðreti sözde
Ýsbatý seccade, þekile kalmýþ
Mahlûkun âlîsi nefsin kölesi
Ýblis’e yem olma an meselesi
Beyinler beþerin þer’î kýblesi
Tanrýlýk taslamak akýla kalmýþ
Nifak sofrasýnda öfke çorbasý
Görene, "bal yiyor" der intibasý
Haramlar helalin öz akrabasý
Mide bulandýrmak bir kýla kalmýþ
Ya gönlüm gurbette ya vatan uzak
Zifir baþ ucumda, yine tan uzak
Ýlimi, irfaný okutan uzak
Yas tutmak hocasýz okula kalmýþ
Kul isyan ettikçe Ulu Hünkâr’a
Musibet yaðmuru vermiyor ara
Kan kusan kaleme küsmüþ þuara
Ahvali arz etmek bu kula kalmýþ.
Mecit Aktürk
Berlin.
Mahir kalemden inci;
Müþteki olanlar girmiþ hizaya
Kimi yere bakar, kimi fezaya
Ýtikat kalmamýþ hükmü kazaya
Ýstida tebliði bir pula kalmýþ
Muhacir Bozkurt