Hece’lerken nice "þair" tanýdým
Çoðu gitti, azý kaldý Defter’de
Ýncelerken dilde mahir tanýdým
Yazý bitti, hazzý kaldý Defter’de
Kimi vardý hikâyesi uzunca
Kaçýyordu hava biraz bozunca
Bir ayaðý diðerine kýzýnca
Bazý gitti... bazý kaldý Defter’de
Bir Defter ki, hazzý hadsiz hap gibi
Açýk büfe, aþla dolu kap gibi...
Kalem vardý, elimdeki sap gibi
Gider iken gözü kaldý Defter’de
Kapris için en müsait yer idi
Kimi "Gitsem çaðýrýrlar" der idi
Nam, kar idi, güneþ gördü, eridi
Edalarýn nazý kaldý Defter’de
Ýnsanoðlu bir acaip hamurdan
Kalp kýrmasa eksik sayar ömürden
Kalem vardý, mürekkebi çamurdan
Temizlendi, tozu kaldý Defter’de
Kan kaybettik verilen her ödünde
Öz bozulmuþ, köz gönülde, göz dünde
Soran olsa, vefasýzýn nezdinde
Yamuk gitti, düzü kaldý Defter’de
Oysa, vefâ ins’e mahsus bir deðer
Kadir bilen hoþ kaleme baþ eðer
Her vefatta köze döndü bu ciðer
Dostlarýna sýzý kaldý Defter’de
Ferman geldi òmre sonu yazandan
Nice canlar pay aldýlar hazandan
Bir zamanlar þen þakýyan ozandan
Boynu bükük sazý kaldý Defter’de
"Yorgun Þair" bir acýyken içime
Þairaðam kar yaðdýrdý saçýma
Sabýr dahi þaþýyordu gücüme
Mevsimlerin güzü kaldý Defter’de
Kimi, sesti dizelere, bir nefes
Meftun idi duyan kulak, hep herkes
Can kuþuna dar gelince o kafes
Hoþ bir sadâ, mazi kaldý Defter’de
Kovan dolu, petek mahzûn, arý yok
"Ah keþke"nin, ah çekmenin kârý yok
Gamlý gönlüm, sol yanýmda yarý yok
Çiçeklerin özü kaldý Defter’de
Kalem vardý hecesi hoþ, harfi pek
Her dizesi koza kokan bir ipek
"Profili gökkuþaðý, yedi renk
Papatya"nýn gizi kaldý Defter’de
Dil mahirse gönülleri talanda
Gün doðmuyor kalpten arta kalanda
Yýldýz idi kayýp giden bir anda
Edib’imin izi kaldý Defter’de
Mecit Aktürk
Berlin.