Bulutlara yaslý eðilmez baþýn,
Destan oldun dilden dile Feriko.
Nesini sorayým on sekiz yaþýn
Týlsýmýný bile bile Feriko?
Neylersin kader bu... Aslýn feriþte,
Kaþlarýn gerilmiþ, okun kiriþte.
Deryaya sýðmazken, dolmuyor iþte
Çektikçe uzayan çile Feriko.
Bir çare bulunmaz: Suskun isyanla,
Katlime fermaný var kendin anla,
Gönlüme taht kurmuþ gizli sevdanla,
Gözüme çekilen mile Feriko!
Serap peþindeyim dinmez gözyaþým.
Kumdan kalksa kuma düþüyor baþým.
Fizan çöllerinde ben arkadaþým:
Yola düþen Mecnûn ile Feriko.
Yarým kalan aþka mezarý kazar,
Masum sevgilere kin tutar, azar!
Kavuþmayý deðil ayrýlýk yazar,
Feleðin kalemi: Hile... Feriko!
Ferhat’ýn aþkýna yol veren daðlar,
Yitik sevdalarýn yasýný baðlar.
Ayrýlýða düþen her âþýk aðlar,
Gözyaþýný sile sile... Feriko!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.