YÜRÜYORUM

“Zamansýz açan gülün, erken olur ölümü,
Aþka meydan okuyup, oluþturdum çölümü,”

Daðýlmýþ bir bedenin yýkýntýsý içinde,
Ýçimi eze eze, meçhule yürüyorum.
Hayat denen zamanýn, akýntýsý içinde,
Dertleri dize dize, meçhule yürüyorum,

Seyyah olup dolandým, tükendi bak nefesim,
Yoruldum dert yükünden, kalmadý hiç hevesim,
Sevda dedim aþk dedim, bulamadým bir isim
Þiirler yaza yaza, meçhule yürüyorum.

Hayret ettim bakýnca, aynadaki halime,
Unut dese de dilim, söz geçmiyor gönlüme,
Elden ne gelir bilmem, tutuldum bir zalime,
Kitaplar süze süze, meçhule yürüyorum.

Aþka mahkûm derviþim, görün arda kalaný,
Kimler anlar görür ki, gonca gülü solaný,
Yaþamadan bilinmez, derdin büyük olaný,
Beyhude geze geze, meçhule yürüyorum.

Aþk denen bu kumarda, kaybeden garip oldum,
Mevsimler hazan bana, zemheriden yoruldum,
Alem ne sanýr bilmem, hep sevdadan vuruldum,
Gönlümü üze üze, meçhule yürüyorum.

Ama oldum göremem, bedenimi kolumu,
Ey sevgili gör artýk, sona döndüm yolumu,
Firgatliyem dertliyim, yitik verdim solumu,
Mezarlar kaza kaza, meçhule yürüyorum.

Aþýk Firgatli/Erdal EBEM

Sosyal Medyada Paylaşın: