ESKİ BİR ŞAİRE DAİR

Çýkmaz sokaklarýnda kaybolmuþtuk
Yüreðim derin yâreler içerisinde
Düþlerim adeta kurumuþ göl
Þakaklarýma kadar ýslanmýþtým o vakit
Ardýmdan kimdi neydi bilinmez
Sözlerim gölgelerin derinliklerinde aðýr aðýr seyre tutulurken
Ýçimde bilinmez bir ýstýrap
Gözlerinde biçare bakýþlarý yok gibiydi
Yorgun bedeni durgun, soluk,renksiz
Kýyýya vurmuþ koca bir kaya parçasý olmuþçasýna
Terk edilmiþ bir bebek

Ne çok yalnýzlýklar gördü bu ruh
Ne çok karanlýklar
Kapkaranlýk bir odanýn ýssýz yanan ateþinde
Gözlerime mil çekilmiþçesine duygusuz
Zamanýn fýrtýnalarý savurmuþtu bu yolculuða
Ýçin için kemirmiþti sahipsiz sualleri
Kala kalmýþtý o ufacýk dört duvar arasýnda
Üstü baraka evden daha tarumardý yaþadýklarý
Kimsesizdi koskoca bir anakentin ortasýnda
Yanýnda sadece bir kâðýt ve kalem
Issýzlaþan yolculuðunda bir þeyleri karalarken

Adeta dehþet içindeydi zaman
Günden güne büyüyordu kaðýt parçalarýna sýðdýrdýklarý
Ýçine atamadan yazýyordu her þeyi satýr satýr
Günün ilk ýþýklarýnda yine dönmüþtü dört duvarlý mahzenine
Günler geçse de büyüyordu duvarýndaki çizgiler
Her geçen gün bir çizik atýyordu
Sanki o çizgiler içinidir kanatan
Ölüme bu kadar da yakýnken
Ani bir kardiak arrestle kesiþmiþti kalbi
Nefesi susmuþtu o gece
Maðrur yüzü mosmor olmuþtu soluksuz
Yýðýldý birden bire
Gözlerinden aðýr aðýr yaþlar dökülürken
Çizik attýðý duvardaki eski eþine bakarken
Göçtü gitti bir gece kimsesiz
Tabutunda koyacak bir resimden de aciz
Topraða buluþurken o vakit
Yazdýklarý da buluþmuþtu topraðýyla
Kelimeleri çiçek olup yeþeriyordu insanýn ruhunda…


Sosyal Medyada Paylaşın: