REVAN

Ýçimde masalsý hoþ bir an var.
Doða gibi þendim bir zamanlar.
Ölüme varýnca ardýmdaki her þey,
Bir rüya gibi geliyor ansýzýn dostlar.

Yeþil ormanýn mistik hayalleri,
Yapraklarý uçuran rüzgar esintileri,
Dallarýna konan sincap tüyleri,
Rüyalarýna dalýp gidenlerdenim.

Beni masmavi gökyüzü anlar.
Bir de yüzen beyaz bulutlar.
Oradan aþaðýya býrakýn beni,
Gözyaþým olur saðanak yaðmurlar.

Kuþlarla uçan kanatlý kanatsýz,
Güllerle dolan uçsuz bucaksýz,
Ufukta duran zamanlý zamansýz,
Bir yerlere gidip dönenlerdenim.

Düþlerden uzak karanlýk gece,
Kayboldum dedim evvelden iyice,
Ruhuma dokunur söyleyin hadi;
Bu þiir deðil sanki bir bilmece.

Coþkulu berrak sýð dalgalar,
Huzurlu revnak bir ilkbahar,
Umutlu parlak hoþ fundalar,
Ardýna gizlenip sönenlerdenim.

Mýzrak ucunda bir taþ gibiyim,
Özlemle yoðrulmuþ ayyaþ deliyim,
Aklým þaþar oldu bellemez gibi,
Unutur her þeyi durur benliðim.

Bir revandýr belki içinde kalan,
Bir kervandýr sanki yolunda duran,
Bir devrandýr dönmez sonunda olan,
Geçmiþe kýzýp sinenlerdenim.

Sosyal Medyada Paylaşın: