.
bir evde yatýya kalýnca yoksulluk
acýlar akran olur
umutsuzluðu taþýr gece
üþür dertlerini yüklendiðimiz zaman
akþama yatýrýlmýþ sohbetler biter
mevsim düþer sonbahar yapraklarýndan
bal gözlü kediler gider sokaklardan
bütün þehirler kusura bakar
rüzgarlar zýlgýt çeker daðlarda
nehirlerin dudaklarýnda çürür sözcükler
ve çok uzakta bir tren sesi
kömür kokusuna öykünür kalk sesleri
uykusundan uyanýr çocuklar
oysa bir avuç güvercindir uyuyan çocuklar
soluðu özgürlük kokan
giyinip beyaz bulutlarý
þafaðýn sýrtýna binip
hep güneþin doðuþuna giderler
ürkütemezler uçurtmalarýn gizemli utkusunu
kapat kapýlarýmýzý
karanlýk evimize girmesin güzel babam
belki sabahleyin
mavi giyinir içindeki çilen
.
02.01.2021 / Antalya
Sýtký Özkaya