ZAMAN ESKİRKEN

Geçmiþ zaman iþte
Çoðuysa hatýrlayamadýðým anýlar.
Ve geride kalan onca yýl
Akýp giderken seneler bir biri ardýna
O bir gün gelir.
Önce yol ayrýlýklar baþlar.
Sonra kopup giderim ocaðýmdan.
Yerim yurdum deðiþir alýþýrým zamanla.
Sýlam hep aynýydý.
Özlemi ayrý, havasý ayrý insaný bile apayrý.
Ara, ara hüzün çöker içime gurbet ellerde.
Ta derinlerde bir çýðýn fýrtýna kopar.
Kimseler bilmez bu yanýmý.
Ýþte ben hep böyle yalnýz yaþarým bir çok þeyi.
Acýmý gömerim içime susarým.
Kapayýp gözlerimi karanlýða gömerim kendimi.
Sonra aklýma gelir geçmiþim filim gibi.
Ne çok giden olmuþ hayatýmdan.
Veda edemediðim ne çok insan
Öpülesi eller neredeyse kalmamýþ artýk.
Sarýlacak bir kaç dostta artýk yok gibi.
Hayat bu böyle iþte.
Bir oyun ki hayat hep oynar hemde býkýp usanmadan.
Bitsin diye açýyorum gözlerim yaþ içinde.
Buruklaþýr birden içim.
Geçmez boðazýmda düðümlenir anýlar.
Anlýyorsun ki gidenlerin yerindesin artýk.
Yaþ artýk bilmem kaç olmuþ.
Geçip giderken onca zaman anlarsýn.
Senden bir çok þeyi nasýl alýp götürmüþ öyle.
Hemde sessiz sedasýz.
Bir yalnýz adam kalmýþ gurbet ellerde.
Uzakta hep uzaklarda
Ve hep yalnýz..

Mehmet DEMÝR
01.01.2020 ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: