milyonca ýþýðýn pencereme iþleyen yaðmurunda çekilirken dibine uykunun su neden aðlar bilir misin
göðe yakýn uzaklýðýn naðmesine vuruyorum gözlerimi külrengi gecenin içinden geçiyorum kulaðýma tazelenen yeþil’in uðultusu tüm ötelere yayýlýrken Anla! aþk’a benziyor bütün söylediklerim denize karþý uyandýrmak için sabahý mavinin kucaðýna yýllarca yanyana vaktini çaldým yaþamýn saçlarýmýn yaþýna
bahçelere uzanan ateþin baþlangýcý rüzgarýnda kumral gölgenin basamaklý sonsuzluðu küpünde ikindi göðü yosunlarýn geceyle hasbihali nar aðacý ve mesafesiz hüzün bu saatlerde
tepesinden baktýðým dað öyle duruyorsa tesbih’in ucunda çýldýrýyorsa deniz yalnýzlýk denilen ölüme hadi þarkýsýný söyle maviyle karýþýk siyahýn benim yedi yýldýzlý karanlýðým
nar, nar yer misin
Hiiþþþþtt sessiz ol aðaçlar uyuyor
... Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.