dünü ölüp,yollarý küselim ve birazdan da koþalým zamanýn gürlü topraðýný
gök iyice alçaldý yýkýldý siyahýn ýþýklarý sonsuz bir sessizlikle yere görünmez baðlarýn en derin uykusunda yýldýzlar Lâle özlerine soluðunu uzatan masallarý keser gölgelere dilime çoðalan bahçelere bir kelebeði kýrarken aynalar biraz daha eðil Hilâl sesine,o içimi kanatan rüyana dönüyorum
tirek mum’un alevinde gemilerle gezer düþ geceleri hep oracýk da cümle gibi omuzuma binen aðacý besler kuþlar mutlak dokunur gül rengi açan gözyaþýna üþümüþ sýr
ki, giderayak bulutlama beni söz yalnýzlýðýn kuytusuna iyi bir yaz tüyleniyor gizeminde dað inlerken semazen deminde Lâle Hilâl’e açar yapraklarýný