Zenginin bol baharý, fukaranýn harý var!
Varsýl kýþýn üþümez, yoksul temmuzda donar!
Zengine her yol açýk, fakirin önü duvar!
Ne yazýk, fukaranýn damýna baykuþ konar…
Varsýlýn mevsimi çok, yoksulun bir tek yazý…
Yoksul yaþar dört mevsim damarýnda ayazý!
Bilmez, “levh-i mahfuz” da, yazýlmýþtýr bu yazý!
Ýþte bütün bu yüzden, baðrý kor gibi yanar…
Zengin istesin yeter, suyu daðdan aþýrýr!
Fakir düþünür durur, dümdüz yolda þaþýrýr!
Engeller hep yoksula, o da sabýr taþýrýr!
Elinden bir þey gelmez, hep için, için kanar…
Zengin, zenginliðini sanýr asaletinden!
Bir kuru ekmeði de, esirger milletinden!
Ah, kurtulabilseler, þu haset illetinden!
Gör o zaman millete ne güzellikler sunar…
Kul hakkýyla beslenip, köþe dönenler duyun!
Bir empati yap da gör, makbul mü senin huyun?
Sal gitsin mecrasýna, gem/i çekilmez suyun!
Allah fýrsat verse de, kulu dünyada sýnar…
Bir fýrýn ekmek bulsa, vermez varsýl birini!
Olsa hazineleri, koklatmaz el kirini!
Nasýl temizleyecek, gönlündeki irini?
Aklýna gücü yetse, olur bir ulu çýnar…
Karaman-2020/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Gem: Atlarý durdurmak için aðýzlarýna takýlan demir araç...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.